Lieve Cake,
Als reactie op jouw blog
had ik wilde plannen en mooie zinnen in gedachten. Het zou moeten gaan
over Vorm, inhoud en.... FUNCTIE. Daarnaast lees ik in mijn
aantekeningen ook iets over de beperkingen (je laatste blog aan mij
eindigt met 'je kan niet alles hebben, of toch wel'). Je kent mijn
motto: 'Als alles kan, kan niets' en ik wilde dus intelligente dingen
zeggen over de schoonheid van de beperking. Helaas Cake, ben ik niet in
goede doen... Om eerlijk te zeggen ben ik brakker dan brak, want deze
Studio H had gister een, door ons zo veel besproken, netwerkborrel. Als
Studio H. dan haar avondeten overslaat en aan de wijn gaat, kan het
gebeuren dat ik ergens rond 02.30 zingend ben gespot, al fietsend over
de Straatweg, richting huis. Kansloos dus.
Vanmorgen
Cake, werd ik wakker (en hoe...) met het nieuws van een gevonden
vrouwenlichaam in een waterbassin van een hotel ergens in de USA, de
radio sprong aan net toen een dame vertelde over de weeige zoete smaak
van het water en dat het water de afgelopen dagen een afwijkende kleur
had. Dat deed mij goed, ik stond binnen 1 seconde naast mijn bed en
binnen 3 seconden stond ik boven de wc. Goedemorgen donderdag!!
In
de badkamer aangekomen wierp ik en blik op mezelf en dacht ach, alles
is relatief: everybody gets his 15 minutes of fame, zonodig post-mortem.
Mijn 15 minuten waren hopelijk niet gisteravond, want die waren niet om
over naar huis te schrijven.
Omdat ik vandaag niets
echt serieus kan schrijven Cake, maar ik toch iets wil zeggen over vorm,
inhoud en functie wil ik dit verhaal met je delen: the rocky road van
een zzp'er op weg naar een netwerkborrel. Kansloos, geloof me.
Naar
aanleiding van een goed gedraaide maand wilde ik mezelf trakteren op
een nieuwe outfit. Ik had op de site van de bijenkorf een prachtige
jurkje gezien. Beeldschoon! Een zomer ding die samen met een legging van
hetzelfde merk de perfecte combi zouden kunnen vormen. Ik was ondanks
de prijs meteen verliefd (de KLIK) en zag mijzelf al lopen, omhuld door
mijn nieuwe liefde. Dat het niet zo had mogen zijn begon al in een vroeg
stadium, voordat ik uberhaupt iets had gekocht.
Om mijn
winkelmandje af te rekenen koos ik voor mijn creditcard, dat was handig
dacht ik, totdat ik drie keer de verkeerde pincode intoetste. Huppa,
kaart geblokkeerd! Maar Cake, ik ben niet zo makkelijk te demotiveren,
ik heb meerdere rekeningen en pasjes. Ondanks een kleine alarmbel vaag
op de achtergrond, begon ik de bestelprocedure opnieuw. Gek genoeg was
de maat de ik wilde niet meer voorradig.... Shit.... Ook hier werd ik
niet door beinvloed, dan maar een maat kleiner, 'misschien past ie wel'
dacht ik.
Nu gebeurde het volgende, toen ik klaar was met
bestellen keek ik nog 1 keer op de site en tot mijn verbazing zag ik dat
dat mijn maat weer te krijgen was. Wel Godverdegodver, als het
universum mij toen iets heeft willen duidelijk maken: tip voor de
volgende keer: sla gewoon met een hamer op mijn hoofd aub! Je voelt hem
al aankomen Cake, ik heb dat jurkje ook maar besteld, want tja je moet
wat. Gister kwam de post (ik zal je de details besparen want de
bezorging liep ook niet vlekkeloos) met 2 pakketjes met inhoud: 2
identieke jurkjes in maat S en M en jawel 2 leggings. Ik hoor je denken:
huh? Nou dat dacht ik ook. Maar we zijn er nog niet. Maat S zat als
gegegoten en ik was zo blij als een kind, maar waar ik verder niet over
nadacht was:
A) het zou -4 worden die avond
B) een dun zijden zomerjurkje is niet handig als het vriest
C) zijden geeft niet mee
Toen
ik buiten mijn fiets wilde pakken drongen A en B tot mij door, maar
Cake, jij weet ook 'no pain no gain', dus ik zeg hardop tegen mezelf:
'niet zeiken Houtzager, het is maar kou'. Ik stap op de fiets en op dat
moment had ik moeten begrijpen dat het universum mij echt iets wilde
vertellen... C resulteerde in een diepe scheur in een al niet te lang
jurkje.
Wat denk je Cake, zou ik verstandig zijn? Nee
joh, tuurlijk niet! Ik was verliefd. ik ben naar boven gegaan om jurkje
nummer 1 om te wisselen met jurkje nummer 2! Logisch toch? Koppige
kansloze kleuter die ik ben. Jurkje nummer 2 sjorde ik op, tot boven
mijn billen zodat ik in een legging naar de netwerkborrel ben gefietst,
dit is op zichzelf is al niet charmant, maar dat kon me niets schelen.
Het begin van het einde dus.
Daar aangekomen had ik het
lumieuze idee om in een donker hoekje dat zijden stukje stof weer op
zijn plaats te trekken was het niet dat ik tegelijk aankwam met een paar
andere zzp'ers die mij vriendelijk begroetten. Tot overmaat van ramp
gingen ze ook nog op mij wachten bij de deur. In lichte paniek bedacht
ik me dat ik serieus niet mijn jas uit kon doen, dat zou een blamage
zijn Cake. Dus al lopend naar de deur probeerde ik het niet meegevende
zijden jurkje naar beneden te trekken, dit ging, maar je wil niet weten
hoe, kreeg wat vreemde blikken, logisch, maar dat was niet het ergste.
Eenmaal binnen kleurde mijn hippe jurkje prachtig bij mijn blauwe handen
en voeten (want pumps stonden er zo mooi onder...).
Jij
begrijpt dat mijn voorgenomen: 'ik drink alleen maar koffie' al heel
snel in de prullenbak verdween, Chardonnay smaakt nu eenmaal beter als
je al een kansloze start hebt gemaakt. Te veel Chardonnay maakte het
verhaal compleet en zorgte voor wat verstandsverlies, dus wat doe dan?
Precies! Met een clubje de kroeg in.
Vrouwen boven de 35 zijn al
niet charmant als ze teveel gezopen hebben, maar vrouwen in een
zomerjurkje die teveel gezopen hebben is gewoon in en in triest.
Zo zie je maar: Vorm versus inhoud versus functie. Wat ik ervan geleerd heb? We gaan het meemaken, vrijdag mag ik weer....
Veel liefs Van deze halve Studio H.
ps.
Ik beloof plechtig dat mijn volgende blog aan jou inhoud zal hebben,
maar tot die tijd zou ik van jou willen weten: wat is jou embarrassing moment geweest? Heb jij ook zo een kansloze kleuter in je?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten